“In 1981 begon mijn vader autoschadebedrijf Munsters. Het herstellen van personenauto’s, dat was zijn kernactiviteit. Maar er waren zaken die hem tegenstonden. Verzekeraars hadden veel invloed, de roep om je bij een groter concern aan te sluiten werd steeds luider. Daar was hij geen ondernemer voor geworden. De verhuizing van het bedrijf in 1984, bood mogelijkheden. Vanaf de jaren negentig richtte hij zich op het herstellen van zwaarder vervoer.
We werkten veel voor bedrijven als Knapen Trailers, DAF Trucks, Jumbo Groenewegen, Van Den Broek Logistics, Movico, Van Rijssel en andere carrosseriebouwers. We spoten trailers met de hand: 13,60 meter lang, drie meter hoog. Zo’n gevaarte heeft vijf verfbeurten nodig voor hij aan de klant kan worden afgeleverd, dus je begrijpt dat het een arbeidsintensieve klus is. We deden goede zaken en verhuisden in 2006 naar een locatie die nog meer mogelijkheden bood. Onze grond is zo’n 9.000 m2.
Veranderen
De milieueisen veranderden en het werd voor ons, met de toenemende vraag, lastiger om kwalitatief hoogwaardig te werken. En het werk was fysiek te zwaar belastend. Mijn vader wilde betere werkomstandigheden creëren voor zijn medewerkers. Er moest iets veranderen, wilden we blijven groeien en mensen gezond houden. Automatiseren is dan het toverwoord, maar we kwamen van een koude kermis thuis. Als je rondbelde, vroeg men anderhalf miljoen en dan konden ze meedenken. Maar hoe betaal je dat als mkb’er? En verdien je dat ooit nog terug? Op dat moment is mijn vader zich gaan ontpoppen als de Deurnese Willie Wortel. Uitvinden. Innoveren. In 2008 was het zover: we hadden een werkende spuitautomaat. Helemaal alleen had mijn vader er niet voorgestaan; hij had meedenkende partners gevonden via netwerkorganisaties als Brainport en BZW. Zij brachten ons in contact met bedrijven die wel iets zagen in de innovatie. Zo konden er bijvoorbeeld constructies worden gemaakt tegen een gereduceerd tarief.
Vragen, vragen en nog eens vragen
Het lukt jullie nooit, het werkt uiteindelijk niet, China heeft het al. We hebben van alles gehoord in aanloop naar het grote moment. En toen stond de halve wereld ineens voor onze deur. Het nieuws praatte zich snel rond. Je moet dan uitkijken dat een ander niet met je idee aan de haal gaat. Hadden we misschien patenten of octrooien moeten aanvragen? Hadden we wel genoeg gebruik gemaakt van subsidiepotjes? Wat hadden we slimmer aan kunnen pakken? Er waren, kortom, wat vragen binnen onze organisatie. Je contacten zijn dan heel nuttig. Zo kwamen we bij een subsidiekantoor terecht. Dat bleek een hele nuttige verbinding. We hebben inmiddels vijf spuitautomaten verkocht, onder andere in Oost-Duitsland. Dat spuiten hadden we onder de knie. De nieuwe uitdaging van mijn vader werd het schuren, en ook dat proces is sinds begin 2017 helemaal geautomatiseerd. Je merkt het dan meteen aan de vraag van de markt: die neemt meteen toe.
Ontwikkelmaatschappij
Het schadeherstelbedrijf en de spuiterij zijn er nog steeds. Maar daarnaast hebben we nu onze ontwikkelmaatschappij. De volgende stappen zijn al in gang gezet: we hebben ruim 7.000 m2 gekocht voor een nieuwe hal, waar trailers gelakt en geschuurd kunnen worden. We hebben al een lakreductie van 40% kunnen realiseren, en dus zijn we goed bezig voor het milieu. Maar we zitten wel in de klem van de milieuwetgeving: gaan we verder groeien, dan is onze totale uitstoot te hoog. Daarom zijn nu we alweer bezig met innovatie: een spuitcabine die geen uitstoot meer heeft. We worden goed geadviseerd nu, over bijvoorbeeld de Europese aanjaagsubsidies. Wat dat betreft hebben we het beter voor elkaar dan toen we ooit begonnen met de spuitautomaat.
Innoveren is onze redding
Eind 2008 begon de crisis. Veel van onze klanten draaiden daardoor een aanzienlijke lagere omzet. Voor ons was het even billenknijpen. We moesten anders kijken, wilden we ons bestaansrecht behouden. Want niet alleen was het crisis, het aantal schades liep ook jaarlijks terug dankzij allerlei slimme maatregelen in voertuigen. Achteraf kun je stellen dat innovaties onze redding zijn geweest. Je redt het niet als je je eigen trucje blijft doen. Als je afhankelijk blijft zijn van omstandigheden zoals wet- en regelgeving. We weten als geen ander: je moet je keuken openstellen. Laat anderen eens zien hoe je werkt, en ga bij anderen kijken hoe zij het doen. Maak elkaar slimmer, ga in gesprek, leer van elkaar. Mijn vader heeft zo altijd gewerkt. En dat weten ze binnen Brainport, en bij de BZW. We zijn altijd gesprekspartner en dat wordt gewaardeerd. Als je gebruik maakt van elkaars kennis, word je samen sterker. Samen innoveren, oplossingen bieden, elkaar wijzen op toepassingen.
Draagvlak
Het Innovatiehuis de Peel kan een relevant netwerk faciliteren. Ze kunnen er hopelijk ook dingen voor elkaar krijgen die nu nog lastig zijn. Met meerdere partners geld investeren, bijvoorbeeld. Dat is nu nog een lastig verhaal. Waar ligt het intellectueel eigendom? Hoe gaat het straks, als we gaan vermarkten? Bedrijven, vooral mkb’ers, worden dan huiverig. Het Innovatiehuis de Peel kan zorgen voor meer draagvlak. Daarnaast is het van belang dat het Innovatiehuis de Peel kennis bij elkaar brengt en innoveren voor meer bedrijven bereikbaar maakt. Hoe meer bedrijven er openstaan voor innovatie, hoe beter. In 2016 hebben mijn broer en ik de werkmaatschappij overgenomen van mijn vader. De toekomst ziet er goed uit voor Auto- & Truckschade Munsters. En dat hebben we allemaal te danken aan innovatie.”
Yvonne Vanlier – Munsters
